خوابیدن روی سیم‌خاردار برو به برنامه

شهید مهدی زین‌الدین، فرماندۀ لشکر 17 علی بن ابی‌طالب علیه السلام ، دربارۀ ایثار رزمندگان می‌گوید:

رفته بودیم برای عملیات که با مانع سیم‌خاردار برخورد کردیم و نتوانستیم معبر را باز کنیم. با تمام این اوضاع‌واحوال، عملیات باید انجام می‌شد. مسئول دسته، برادران را جمع کرده و نظرخواهی کرد و به این نتیجه رسید که یک یا دو نفر باید روی سیم‌خاردار بخوابند و دیگران از رویشان رد شوند. همۀ برادران رزمنده برای خوابیدن بر روی سیم‌خاردار داوطلب شدند، مسئولشان دو نفر را انتخاب کرد. آن دو نفر به‌جای اینکه بر پشت بر سیم‌خاردار بخوابند تا درد کمتری بکشند، به‌صورت بر روی سیم‌ها خوابیدند. وقتی از آن‌ها سؤال کردند که چرا به‌صورت، روی سیم‌خاردار خوابیده‌اند؟ گفتند: «برای اینکه بچه‌ها نگاهشان به صورتمان نیفتد تا خجالت بکشند». وقتی که همۀ رزمندگان رد شدند، تکه‌های گوشت آن برادران را از لای سیم‌خاردار درمی‌آوردند. الله‌اکبر! 1

حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند:

«الإیثَارُ أَحْسَنُ الإحْسَانِ وَأَعْلَی مَرَاتِبِ الإیمَانِ» (بالاترینِ احسان‌ها، ایثار است و ایثار بالاترین مرتبۀ ایمان است).2

منبع

1. کتاب چهل خاطره، ص 28 .

2. تصنیف غررالحکم و دررالکلم، عبدالواحدبن‌محمد، تمیمى آمدى، ص39۶، حدیث 91۶2.