مقام معظم رهبری مدظله العالی به تأسی از بنیان‌گذار انقلاب اسلامی همواره خود را در محضر الهی متصور می‌شوند. بزرگان و اشخاص متعددی در وصف تعبد و زهد و تقوای حضرت آیت‌الله خامنه‌ای مدظله العالی سخن گفته‌اند.
علامه عظیم‌الشأن حضرت آیت‌الله حسن‌زاده آملی رحمه الله علیه در برابر مقام معظم رهبری دو زانو نشسته و ایشان را مولا خطاب می‌کنند. رهبری ناراحت شده و به علامه می‌فرمایند: این کار را نکنید! علامه حسن‌زاده می‌فرمایند: اگر یک مکروه از شما سراغ داشتم، این کار را نمی‌کردم.1 ایشان در جای دیگر فرموده‌اند: گوش‌تان به دهان رهبر باشد، چون ایشان گوششان به فرمان حضرت خاتم انبیاء است.2
در بعد تقوای سیاسی نیز بهترین شاهد مثال، رفتار و واکنش ایشان در حوادث و رخداد‌های مختلف است. ایشان به‌هیچ‌وجه حدود و مرز‌های اخلاق و تقوا را نمی‌شکند. در جریان فاجعۀ منا مقام معظم رهبری رحمه الله علیه فرمودند:
«ما احترام همسایه را رعایت می‌کنیم. ما رأفت و برادری اسلامی را متوجه می‌شویم؛ اما اگر عربستان بخواهد به همین رفتارش ادامه بدهد، برخورد ایران سخت و خشن است. ایران قدرتمند است، اما این امور را رعایت می‌کند».3
همچنین درباره عملکرد و تقوای مقام معظم رهبری مدظله العالی در دوران ریاست جمهوری ایشان، خاطرات گوناگونی از افراد مختلف نقل شده است.
«حضرت آیت‌الله خامنه‌اى مدظله العالی در دوران ریاست جمهورى خود و در پى دعوت رسمى دولت زیمبابوه، به آن کشور سفر کردند. همیشه قبل از سفر، محل و چگونگى ضیافت را کنترل مى‌کردیم. افرادى که محل را کنترل کردند، اطلاع دادند که میزبان قصد دارد بر سر میز غذا، مشروبات الکلى هم بگذارد؛ البته بین خودشان و به شما کارى ندارند.
ایشان فرمودند: اگر مشروبات الکلى سر میز باشد، ما به ضیافت نمى‌آییم. میزبان گفت که این تشریفات ماست و ما هم این تحمیل شما را نمى‌پذیریم. ایشان هم در شام حاضر نشدند. به آنها برخورد و در رسانه‌هاى غربى هم سروصداى بسیارى به پا شد. رسانه‌هاى غربى از روى دشمنى این خبر را منعکس کردند، اما غافل از اینکه شرکت نکردن ایشان در میان مسلمانان مایه مباهات بود. اگر مى‌دانستند که با این کار وجهه حکومت اسلامى و رییس‌جمهور ایران که در آن زمان آیت‌الله خامنه‌اى مدظله العالی بودند، بالاتر مى‌رود؛ هرگز این کار را نمى‌کردند.
غربى‌ها تلاش مى‌کردند که از ایران چهره‌اى ضدتمدن و غیرمتمدن در جهان غرب تصویر کنند و البته ما ناراحت نیستیم که مثلاً چون مشروب نمى‌نوشیم، متمدن نیستیم. نکته مهم این است که میان مسلمانان روح تازه‌ای دمیده شد و عجیب است که صاحبان قدرت در جهان اسلام مى‌توانند حکم خداوند را حتى در موقعیت‌هاى دشوار، مثل ضیافت زیمبابوه اجرا کنند و از ملامت هیچ ملامت‌کننده‌اى نهراسند».4
منبع
1. احمدی‌خواه، علی، جلوه آفتاب، ص 111.
2. همان.
3. بیانات در دیدار جمعی از فرماندهان سپاه، مورخ ۱۳۷۰/۰۶/۲۷.
4. حرفی از هزاران (مجموعه مقاله‌ها، مصاحبه‌ها، سخنرانى‌ها،گفت وگوها و خاطرات دکتر علی‌اکبر ولایتی)، ص 457.
