غیبت

توضیحات

و اما چند نکته در مورد غیبت:
1. یکی از گناهان کبیره غیبت است و غیبت به نظر اکثر مراجع یعنی انسان عیب پنهانی کسی را در غیاب و پشت سرش نزد دیگری بیان کند هر چند بیان عیب به قصد اهانت و پایین آوردن شخصیت آن فرد نباشد. ( نظر حضرت امام ره و مقام معظم رهبری مد ظله العالی : بیان عیب در صورتی غیبت است که به قصد تنقیص و عیب جویی باشد. بهجت: عیب به طوری باشد که چنانچه غیبت شونده، بشنود ناراحت می شود)
2. در حرام بودن عیب مخفی ، فرقی ندارد عیب در بدنش باشد یا ‏آنکه در رفتار یا اخلاق یا سخنان و گفتارش باشد و همچنین فرقی نمی‌کند عیب طرف ‌را‌‌بگوید یا بنویسد یا تصویر و فیلمش را پخش کند .( مشهور؛ استفتائات مکارم ج1 س 552، ج1 س 554، ج3 س 486)
3. همانطوری که غیبت کردن حرام است،‏چنانچه انسان غیبت را شنید‌در صورت شرایط نهی از منکر ، باید نهی از منکر کند یا صحبت دیگری به میان آورده شود ‏تا غیبت قطع شود.
4. هر کسی مرتکب این گناه شده باید توبه کند و برخی از مراجع عظام (آیات عظام مقام معظم رهبری مرحوم آیت الله بهجت و آیه الله مکارم) می‌فرمایند: انسان از شخصی که از او غیبت نموده باید حلالیت بطلبد بشرطی که مفسده ای بر‌آن مترتب نشود مثلا سبب کدورت نگردد و اگر حلالیت طلبیدن مفسده دارد همین که برای او از خدا طلب آمرزش کند کافی‌است. (استفتائات بهجت ج 4 ص 562 س6475 و توضیح المسانل مراجع ج 2‌ص‌833 م‌31 و خویی و تبریزی رساله 2824، استفتائات امام ج3 س59؛58 حضرات امام، استفتائات‌س9و 16و53؛ مکارم، استفتائات ج1س552؛ فاضل‌ جامع الاحکام ج1‌س982،منهاج سیستانی ج1ص 17)
خداوند متعال به همه ما،توفیق ترک گناه و معصیت عنایت فرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.