غیبت
حدیث با موضوع غیبت
سلام علیکم بسم الله الرحمن الرحیم. از امام سجاد علیه السلام روایت شده که می‌فرمایند: ثَلَاثٌ مُنْجِیَاتٌ لِلْمُؤْمِنِ کَفُّ لِسَانِهِ عَنِ النَّاسِ وَ اغْتِیَابِهِمْ وَ إِشْغَالُهُ نَفْسَهُ بِمَا یَنْفَعُهُ لِآخِرَتِهِ وَ دُنْیَاهُ وَ طُولُ الْبُکَاءِ عَلَى خَطِیئَتِه.
سه چیز موجب نجات انسان مومن خواهد بود؛ نگهداری زبانش از حرف زدن درباره مردم غیبت آنان، مشغول شدنش به خویشتن با کارهایی که برای آخرت و دنیایش مفید باشد.و بسیار گریستن بر اشتباهاتش.( تحف العقول، النص، ص: 282)
توضیحات
و اما چند نکته در مورد غیبت:
1. یکی از گناهان کبیره غیبت است و غیبت به نظر امام خمینی (ره) و امام خامنه ای (حفظه الله) آن است که انسان عیب پنهانی کسی را در غیاب و پشت سرش نزد دیگری به قصد تنقیص و عیب جویی بیان کند. ( اکثر مراجع: هر چند بیان عیب به قصد اهانت و پایین آوردن شخصیت آن فرد نباشد. بهجت: عیب به طوری باشد که چنانچه غیبت شونده، بشنود ناراحت می شود)
2. در حرام بودن عیب مخفی ، فرقی ندارد عیب در بدنش باشد یا آنکه در رفتار یا اخلاق یا سخنان و گفتارش باشد و همچنین فرقی نمی‌کند عیب طرف را بگوید یا بنویسد یا تصویر و فیلمش را پخش کند .(مشهور؛ استفتائات مکارم ج1 س 552، ج1 س 554، ج3 س 486)
3. همانطوری که غیبت کردن حرام است، چنانچه انسان غیبت را شنید در صورت شرایط نهی از منکر ،باید نهی از منکر کند یا صحبت دیگری به میان آورده شود تا غیبت قطع شود.
4. هر کسی مرتکب این گناه شده باید توبه کند و برخی از مراجع عظام ( مثل مرحوم آیت الله بهجت و امام خامنه ای) می‌فرمایند: انسان از شخصی که از او غیبت نموده باید حلالیت بطلبد بشرطی که مفسده ای بر‌آن مترتب نشود مثلا سبب کدورت نگردد و اگر حلالیت طلبیدن مفسده دارد همین که برای او از خدا طلب آمرزش‌کند کافی‌است. ( استفتائات بهجت ج 4 ص 562 س6475 و توضیح المسانل مراجع ج 2ص833 م31 و خویی و تبریزی‌رساله 2824، استفتائات امام ج3 س59-58؛ حضرات امام، استفتائات س9و 16و 53؛ مکارم، استفتائات ج1س552؛ فاضل جامع الاحکام ج1 س982، منهاج سیستانی ج1ص 17)
خداوند متعال به همه، توفیق ترک گناه و معصیت عنایت فرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.
