سلامعلیکمبسماللهالرحمنالرحیمحضرت رضا علیه السلام به وسیله حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام پیامی را به شیعیان و دوستداران اهلبیت(علیهم السلام) فرستاده اند، از جمله آن پیام این است که می فرمایند: یَا عَبْدَ الْعَظِیمِ أَبْلِغْ عَنِّی أَوْلِیَائِیَ السَّلَامَ وَ قُلْ لَهُمْ أَنْ لَا یَجْعَلُوا لِلشَّیْطَانِ عَلَى أَنْفُسِهِمْ سَبِیلًا وَ مُرْهُمْ بِالصِّدْقِ فِی الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ وَ مُرْهُمْ بِالسُّکُوت وَ تَرْکِ الْجِدَالِ فِیمَا لَا یَعْنِیهِمْ.
ای عبدالعظیم! سلام گرم مرا به دوستدارانم برسان و به آنان بگو: در دلهای خویش برای شیطان راهی نگشایند و آنان را به راستگویی در گفتار و ادای امانت و سکوت پرمعنا و ترک درگیری و جدال در کارهای بیهوده و بی فایده فراخوان.
یکی از سفارشات حضرت رضا علیه السلام در این روایت به راستگویی در گفتار است، زیرا دروغ از آفات زبان و خراب کننده ایمان است. دروغ انسان را از رحمت الهی محروم می کند و اعتبار و شخصیت انسان را از بین می برد و باعث سلب اعتماد مردم می شود و جامعه را به بیماری نفاق دچار می سازد. علت اصلی دروغ، عقده حقارت و خود کم بینی انسان دروغگو است و این یکی از نکات روانی است که به عنوان روانشناسی اخلاقی در کلمات معصومین علیهم السلام به آن اشاره شده است.
اما چند نکته درباره احکام دروغ:
1.دروغ (بنظر اکثر مراجع عظام) یکی از گناهان بزرگ است هر چند به صورت شوخی خبر دروغ را بگوید و یکی از مصادیق دروغ وعده دروغین است یعنی وعدهای که انسان همان ابتدای کار می داند که نمی تواند به این وعده عمل کند.
2.در حرام بودن دروغ فرقی نمی کند چگونه دروغ بگوید مثلا به زبان بگوید یا به قلم بنویسد یا (بواسطه شعر باشد) به اشاره بفهماند و همچنین تفاوتی ندارد به چه کسی بگوید مثلا به همسر و فرزند یا به شخص دیگری دروغ بگوید.
3.در برخی موارد نادر دروغ جایز است: مثل آشتی دادن بین دو نفریا چند نفر در جایی که با سخن راست میسر نباشد و همچنین نجات جان انسان محترم، در صورتی که تنها راه، دروغ گفتن باشد. (امام خمینی استفتاآت ج1ص485 س11وج2 ص612 س1 و 2، منهاجالصالحین خوئی و وحید ج 3م35ومنهاج الصالحین سیستانی ج2 م 38،تبریزی استفتاآت ج2س 1026و 1028 و1035، مکارم استفتاآت ج3س490و1661،اجوبه الاستفتاآت س1976)
تعجیل در فرج امام زمان علیه السلام سلامتی مراجع عظام خاصه مقام معظم رهبری صلوات بر محمد و آل محمد.