إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِی أُمَّةِ جَدِّی أُرِیدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ الْمُنْکَر
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم الرحیم امام حسین علیه السلام ،در وصیت به برادرش ( محمد بن حنفیه ) چنین مرقوم داشتند:
همانا هدف از قیام من اصلاح در امت جدم است و میخواهم امر به معروف و نهى از منکر نمایم. (مقتلالحسین، عبدالرزاق مقرّم، ص156، بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج44، ص: 329)
با توجه به اهمیت فریضه امر به معروف و نهی از منکر و هفته امر به معروف شبهای گذشته مسائلی نسبت به این فریضه الهی مطرح شد، اما دو نکته دیگر در مورد این فریضه مهم:
نکته اول: یکی از شرایط امر به معروف و نهی از منکر در کنار بقیه شرایط احتمال تاثیر است یعنی اگر انسان احتمال عقلایی مثلا ده درصد احتمال بدهد که امر و نهیش نسبت به شخص گنهکار تاثیر دارد باید تذکر بدهد هر چند گمان قوی داشته باشد که ممکن است گنهکار نپذیرد ولی وجود احتمال برای ثابت شدن تکلیف شرعی کافی است. اما اگر انسان یقین و اطمینان دارد که تذکر هیچ اثری نسبت به گنهکار ندارد به نظر اکثر فقها تکلیف ساقط است.
نکته دوم: منظور از احتمال تاثیر این است که اگر انسان احتمال بدهد که با تذکر دادن، گنهکار بطور کلی گناه را ترک می کند یا مدت کوتاهی گناه را مرتکب نمی شود یا باعث می شود گناه را کمتر یا کم رنگ تر انجام دهد یا امر و نهی در آینده احتمال تاثیر دارد در همه این موارد امر به معروف ونهی از منکر واجب است مثلا اگرکسی نماز نمی خواند چنانچه انسان احتمال بدهد با امر به نماز، اهل نماز می شود یا حداقل چند روزی نماز می خواند یا در آینده اهل نماز می شود، امر به نماز واجب است.(تحریر ج2 کتاب امر به معروف شرط دوم ، رساله جامع ج 1ص 618 شرط دوم)
خداوند متعال توفیق عمل به وظائف شرعی را به همه ما عنایت فرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد