علامات مومن

توضیحات

اول: 1-«الْوَرَعُ فِی الْخَلْوَهْ»:در جایی که جز خدا کسی نباشد، گناه را ترک کند، آنجا معلوم می‌شود که ایمان در قلب او رسوخ کرده است ؛چون جز خدا هیچ‌کس را حاضر و ناظر نمی‌بیند و خودش را در محضر الهی می‌بیند؛ لذا این ترک گناه خیلی ارزشمند است.
2-«وَ الصَّدَقَهْ فِی الْقِلَّهْ»: وقتی مؤمن تنگدست است، به مقدار توانش در راه خدا انفاق می‌کند و صدقه می‌دهد. این مورد نیز گویای این است که وابستگی مؤمن به خدا از نظر درونی قوی است. چون در حال ثروتمندی خیلی هنر نکرده است. چرا؟ چون دستش پر است. اگر کمکی هم کند، چیزی از او کم نمی‌شود. اگر آنجایی که می‌بینی از تو کم می‌شود و نسبت به امور دنیایی تعلّق داری، آنجا انفاق کردی ارزش دارد.
3-«وَ الصَّبْرُ عِنْدَ الْمُصِیبَهْ»، آنگاه که مصیبتی متوجّه مؤمن می‌شود، صبر می‌کند، تحمّل می‌کند، نعوذ‌بالله زبان به شکایت از خداوند نمی‌گشاید
4-«وَ الْحِلْمُ عِنْدَ الْغَضَبِ»، وقتی عصبانی می‌شود، خودش را کنترل می‌کند و این حلم و بردباری کشف از ایمان او می‌کند.
5-«وَ الصِّدْقُ عِنْدَ الْخَوْفِ»، معمولاً کسانی‌که مبتلا به دروغگویی می‌شوند، به خاطر یکی از این دو چیز است: یا جلب منفعت است یا دفع ضرر،.آنجایی که مؤمن بیم دارد نفعی از دستش برود یا ضرری متوجّه‌اش شود، بازهم راست می‌گوید.
خداوند ما را جزء مومنان واقعی قرار دهد به برکت صلوات بر محمد و آل محمد